روزی شاه عباس صفوی نشسته بود و به پیروزی‌های بزرگ خود مانند شکست و بیرون راندن پرتغالی‌ها و عثمانی‌ها فکر می‌کرد. اما به یادآورد که در آن روزها هیچ خوراکی مقوی، سالم و کم حجمی برای سپاهیانش نداشت.

پس شیخ بهایی را به حضور طلبید و تهیه چنین غذایی را به او تکلیف کرد. شیخ بهایی روزها غرق تحقیق و جست‌وجو در کتب و رساله‌ها شد و سرانجام معجونی به نام حلوا ارده ساخت که از کنجد آسیاب شده و شیره‌کشمش تهیه می‌شد.